Haziran’dan bir geceydi,
Bulutların kafası bozulmuş,
Fırtınaları kopartıyorlardı şehrinizde…
O gece işte,
Sırılsıklam ıslandığımız gece,
Biriktirdiğim tüm duyguları sermiştim avucuna…
Hani hep sevecek, hiç ayrılmayacakmışız gibi
Ruhlarımızı nişanlamıştık…
Aynı gece ayrılık zamanı geldiğinde,
Tüm vedalara inat gözlerimizi bırakmıştık birbirimizde,
işte, ayışığı gözlü sevgili ben o gece aşk’a seninle inanmıştım…
mıştım…
Aradan seneler geçti,
Haziran’dan bir gündeyiz yine
Bu sefer güneşin kafası bozulmuş,
Merhametsizce yakıyor bedenimi,
Acıma duygusu olmadan, eritiyor her bir hücremi…
Tüm öfkesini kusuyor, terkedilmiş bir hayattan
Arta kalmışlığıma…
Sonsuz aşk’a seninle inanmıştım..
Hani hep sevecek, ayrılmayacaktık ya masal yüzlüm…
Ben aşk’a inanmakla doğru,
Sana inanmakla yanlış yapmışım…
Senle yanlış,
Benle aşk,
Hiç ama hiç ayrılmayacak…
Biraz benden, biraz Cengiz Aydın‘dan
Ortak noktamız hayatta ve şiirde kafiye telaşımızın olmaması,
kafiyesiz bir ömrün telaşsız figürleriyiz…
Şiirin yine bir kaç versiyonu var, en son bunda karar kıldık , umarım beğenirsiniz ..
Özlem Erdem’ede ayrıca teşekkürler..
[audio:http://medya.kursatsenturk.com/olga-melodiya.mp3|autostart=yes]