Hiçbir ÅŸey sorma, hiçbir ÅŸey konuÅŸma, sadece gel desem.. Gelir misin? Hadi desem yada… Hiçbir ÅŸey sormadan yine benimle yürür müsün sonu belirsiz sokaklarda?
Bakmasan, görmesen, duymasan beni günlerce… belki aylarca…Yinede beni sever misin?
Gözden ırak olan gönülden uzak olurmuş derler ya.. Yanımda olup uzak olmaktansa, uzakta olup içimde olmayı becerebilir misin?
Aylar sonra, belki yıllar sonra… ”Seni sevdim.. Senden gelen iyi-kötü her ÅŸeyi sevdim. Ve hep seveceÄŸim..” Diyebilir misin?
Yanında otururken bile zaman zaman beni deli gibi özleyebilir misin? Her ayrılışımızda sabaha, bir daha görememek korkusuyla delirir misin?
Her gelen telefonda “BEN” diye irkilir misin sebepsiz?
Beni her dakikana taşıyıp yaÅŸamayı becerebilir misin? Beni,ben gibi sevebilir misin? Delirsem bir gün..”Canım…” diye yine sarılabilir misin? Kapris yapmak istesem… Yapsam hatta, şımarıp, kalabalıklarda elimi tutabilir misin?
Hayat bir gün bana oynarsa, maskeleri yırtıp her yerimden, yine beni görebilir misin? Ne şart ve konum olursa olsun,göz bebeklerimin hep aynı bakacağını bilebilir misin?
Ya da ben hayatla oynamaya kalkarsam bir gün nefesimden sıkılıp Ölsem bir gün, yaÅŸadığın her gün için benimle, “bir saniyesi için bile piÅŸman deÄŸilim” diyebilir misin? Bana “Sevgilim ol” diyorsun… Peki sen bu sevgiyi kaldırabilir misin?
