Temmuz 2016 2

Noktası sona konmuş bir hikayenin hüzün dolu öznesiyim..
İçimdeki çocuğun göreceği günler, boyayacağı gök kuşakları var..
Zaman ne kadar fütursuz,
ne kadar acımasız olursa olsun..
Eğilmedim, Bükülmedim..
Bak hala Ankara dolaylarında dimdik ayaktayım.
Darbelere inat, Sana inat..

Bir gün Yavuz Sultan Selim Han, pazarın birini gezmeye karar verir ve saka kuşlarının satıldığı bir tezgaha yönelir. Bütün sakalar 1 altındır; fakat bir tanesi ayrı bir kafes içinde ve 50 altındır. Yavuz Sultan Selim sorar:

-Bunlar 1 altın da bu neden 50 altın?

Satıcı:

-Hünkarım 50 altınlık olan ötüşüyle diğer saka kuşlarını kendine çeker ve yakalanmalarını sağlar.

Yavuz Sultan Selim, 100 altını çıkarıp adama verir ve “ver o kuşu bana” der.
Herkes şaşkınlık içinde, “ne yapacak acaba koca padişah bir saka kuşunu?” diye düşünürken Yavuz Sultan Selim kuşun kafasını tuttuğu gibi gövdesinden ayırıverir ve der ki:

– Kendi ırkına ihanet edenin sonu budur…