Yıllar sonra öğrendim ki;
Yıllar sonra öğrendim ki; kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız. kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz, gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
Öğrendim ki; Güveni geliştirmek yıllar alıyor, yıkmak bir dakika.
Öğrendim ki; Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.
Öğrendim ki; Kendini en iyilerle kıyaslamak değil, kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir.
Öğrendim ki; İnsanların başına ne geldiği değil, o durumda ne yaptıkları önemli.
Öğrendim ki; Olmak istediğin insan olabilmen, çok vakit alıyor.
Öğrendim ki; Karşılık vermek, düşünmekten daha kolay.
Öğrendim ki; Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek. Hangisi son görüşme olacak bilmiyorsun.
Öğrendim ki; Sen tepkilerini kontrol edemezsen, tepkilerin hayatını kontrol eder. kahraman dediğimiz insanlar, bir şey yapılması gerektiğinde; Yapılması gerekeni, şartlar ne olursa olsun yapanlar.
Öğrendim ki; En iyi arkadaşla sıkıcı an olmaz.
öğrendim ki; İki insan ayni şeye bakıp, tamamen farklı şeyler görebilir.
Öğrendim ki; Bazı insanlar sizi çok seviyor, ama bunu nasıl göstereceğini bilmiyor.
Öğrendim ki; Her şartta kendisiyle dürüst kalanlar, daha uzun yol yürüyor.
Evet yalnızım…
Evet yalnızım … Sadece bunu söyleyip susmak isterdim.. Ebediyen susmak.. Çünkü canım acıyor.. Konuştukça, arzuladıkça, özledikçe, en kötüsü yaşadıkça canım acıyor.. İyiliklerim bile güçsüzlüğümden.. Güçsüzlüğümdendi, beni daha çok kırmasınlar diye kendimi adamalarım olmadık insanlara!..
Evet yalnızım … Çünkü ne zaman aşkla büyülensem, o çok eski korkum bana yaralı kendimi hatırlattı.. Ne zaman aşkla büyülensem, aynı anda ayrılığın o korkunç hüznü kalbimi yaraladı. Suç senin değil, özlemek değil, en büyük acı, bu giderek büyüyen boşlukmuş.. En büyük dert “Kimi özlediğini, kimi sevdiğini bilememekmiş”
Sevgili, öyle yanlış bir yerdi ki bu dünya, ben seni en çok karanlıkta kaldığım zamanlarda özlüyordum. Geceleri, kokuna hasret yatağımda ter içinde uyanmak, kendimin bile affetmediği bir bencillikle, “Kalbindeki tek aşkın benim ki olması için gözyaşları içinde tanrıya yalvarmak oldu!”
Hayatı ıskalama lüksün yok senin !
HAYATI ISKALAMA LÜKSÜN YOK SENİN !
Bir aşk için yapabileceğin her şeyi yaptığına inanıyorsan ve buna rağmen hala yalnızsan, için rahat olsun. Giden zaten gitmeyi kafasına koymuştur ve yaptıkların onun dudağında hafif bir gülümseme yaratmaktan başka hiçbir işe yaramayacaktır.Sen kendini paralarken ,o her zaman bahaneler bulmaya hazırdır.Hani ağzınla kuş tutsan ‘Bu kuşun kanadı neden beyaz değil?’ diye bir soruyla bile karşılaşabilirsin.. iki ucu keskin bıçaktır bu işin (daha&helliip;)
İkinci bir şans yokmuş
İkinci bir şans yokmuş… Var diyenler saçmalamışlar. Düzelir dediğin hiçbir şekilde düzelmezmiş. Sadece değişir gibi gözüküp zamanla yine eski halini alırmış. Sen doğru olduğun sürece karşındaki de doğru olur sanmak saçmalıkmış. Yalan, hayatın her anında yaşadığın içindeki en büyük yaraymış…
İnanmak, güvenmek saçmalıktan bir adım öteye götürmemiş beni. İnsanoğlunun sadece kendisine inanıp güvenmesi gerektiğini bu kadar geç bir vakitte anlamak ve anladıktan sonra ise şok etkisinde kalmak kadar aciz ve üzücü bir durum yokmuş. (daha&helliip;)
O gidecek ve sen bakacaksın…
O gidecek ve sen bakacaksın.
Kimse olmayacak yanında, acını yalnız yaşayacaksın.
Aşkı tek kişilik yaşamanın mevsimidir şimdi.
Bahar da olsa yaz da, kış hüküm sürecektir sende.
Buz tutacaksın…
Herkesin buram buram terlediği güneşli bir günde üşümenin ne demek olduğunu öğreneceksin.
(daha&helliip;)
Hoşcakal…
Bitti mi şimdi…
Yokmusun hayatımda…Olmayacak mı beni seven sevgin… Olmayacak mı bana bakışların.. Hayır olamaz bitti mi yani. Bitmemeli olmalı bir çıkar yol. Olmadı demi yapamadık. Sahip çıkamadık bu sevgiye…
Hoşcakal güzel kuzum…Hoşcakal… Sensizlik çok zor olacak benim için. Ya sen ne yapacaksın bensiz? Yaparsın ama habersiz kaldığım günler buna en büyük kanıt değilmidirki. Ben yapamadım kuzum ben yapamadım.Senden haber alamadığım günlerde yaşam durmuştu benim için. (daha&helliip;)
Ağlıyorum…
Ağlıyorum şimdi…
Hiç bu kadar üzülmemiştim. hiç ağlamamıştı gözlerim bu kadar çok. Seni kaybetme korkusunu hiç bu kadar derin hissetmemiştim yüreğimde… Ağlıyorum şimdi. Söylediğim sözlere değiştiremediğim gerçeğe ağlıyorum. Senin bir bakışına bir gülüşüne ağlıyorum. “Canım” deyişine canımı yakışına ağlıyorum.Ve seni bu kadar çok sevişime ağlıyorum.
İstemedim böyle olsun. Bir anlık panik ataktı belkide… Kalbim acıyor. Kendini yanlız hissediyorsun, kendimi yanlız hissediyorum şimdi…
“Beni seviyormusun?” diye sordum emin olduğum halde söylememiştin çünkü.. Kızdığın için hiç söylememiştin. Ağladığım için söylememiştin. Ağlattığım için söylememiştin.
Gözlerim acıyor sanırım… Yok, bunlar gözyaşı değil artık kan akıyor. Ama kalbimin acıdığı kadar acımıyor gözlerim, gözpınarlarım… Lütfen affet beni söylediklerim için ve söyleyemediklerim için lütfen affet beni…
Yayımlandığı tarih: 16 Haziran 2008 @ 13:22
Ama çok geç kaldın…
Uzun olmuştu… hem de çok uzun.
Üç sene kadar önce tanışmıştık biz seninle… Sonra sen geldiğin hızla gittin hayatımdan.
Çok bekledi gözlerim yolunu…
Yağmurda gelmiştin yaa bana hatırlarmısın bilmem. İşte her yağmur yağdığında bende ağladım seni beklediğim yerde…
Sonra zamanla unutur oldum yüzünü. Direndim unutmamak için ama sen de unutmustun beni. Unutmayı ilk sen tercih etmiştin çünkü.Unutmak kaçınılmaz olmuştu artık. Akmaz oldu gözlerim senin için …
Bittin… Unuttum seni. Başka birisi oldu hayatımda, onu senden daha çok sevdim. O senden daha çok değer verdi bana. Senin gibi yarı yolda koyup gitmedi beni. Yürekten sevdi, elimi sımsıkı tuttu, bırakmadı… (daha&helliip;)
Arkadaşıma…
Hani an gelir konuşmak istemezsin ya kimseyle öyle bir an işte… Hani gözlerin seni ele versin istemezsin… Hani susarsın sessizce köşende kalırsın. Kimi zamanda sessizce ağlarsın yanlızlığına. Kalabalıktır çevren ama kimse bilsin istemezsin sorununu. Sessizce akar gözlerindeki o masum yaşlar…
Sessizce iç çekersin. Çünkü sen sorumlusundur bundan kendini yanlızlığa iten senin, yanlışların ya da zamanında doğru sandığın yanlış kararlarındır. Ama bişeyi çok iyi öğrenmişsindir. Artık neyi yapmaman gerektiğini.
Üzülme kalk hadi artık. Sen güçlüsün en azından bu hayata karşı güçlü olmalısın. Ne yaşamış olursan ol ne karar almış olursan ol doğru ya da yanlış bu senin kendi kararın. Sevin, gül, ağla ,üzül. Ama kendi kararını kendin verdiğin için kendinle gurur duy…
Bu sensin senin kendi hayatın canım arkadaşım üzülme artık toparlan dik dur…
Denememi Ne?
Bana sadece “yaz” dediler…
“Gel buraya sende birşeyler yaz.”, “Yazar ol” tamam dedim ilk duyduğumda… “Yazacağım ama şimdi değil, sınavdan sonra.” dedim “tamam” dediler. Sınava hazırlanırken ara ara girdim, baktım ne var ne yok nasıldır, nedir, ne değildir… (daha&helliip;)
Son Yorumlar