Ne hayaller vardı en başlarda…
Başlamıştı işte bir bakış yetmişti başlamak için…
Doğru söylüyorlardı birbirlerine doğruları vardı buna inanıyorlardı…
Ve bir gün doğrular terk etti onları yerini yavaş yavaş küçük yalanlar aldı… Önce kaprislerin yüzünden söyledim denildi açıklama olarak… sonra bu yalanlar kırıcı olmaya başladı.. Sustu kadın erkekse umursamadı bile… Hani hep doğrular olacaktı öyle denilmişti en başta ne oldu doğrulara inanan iki güzel yüreğe. Sevgileri demi yalandı bu iki insanın…
Ve bitti işte yalancısın diyemedi kadın hiçbir zaman.. Ama çok sevdi onu aldatıldığını öğrendiğinde dahi gözyaşı döktü sevgisi için.. Oysa hiç sevilmemişti sadece sevildiğini zannetmişti. Sevgi aslında yalanların başladığı yerde bitmişti.Belki de genç hiç sevmemişti kızı sadece sevmeye çalışmıştı…
Her bitiş gibi bu bitişte sancılıydı… Sancılar da biter elbet, acılarda gider yüreklerden..bitmeyen bir şey var ki o da yeni umutlar…
