Karma Karışık 45

Ruh Sağlığına Dair Sessiz Bir Gerçek

Modern çağın görünmeyen salgınlarından biri olan depresyon, bireyin iç dünyasında derin yarıklar açarken; toplumda hâlâ yeterince anlaşılmayan bir konu olarak karşımıza çıkıyor. Kimi zaman uzun yıllar süren mücadelelerin ardından çare olarak başvurulan antidepresan ilaçlar, hakkında çokça konuşulan ama çoğu zaman yüzeysel biçimde anlaşılan bir olgudur.

Bu yazıda, antidepresan kullanımının ruhsal deneyimler üzerindeki etkilerini, toplumsal yargılarla olan ilişkisini ve bu sürecin bireyde nasıl bir dönüşüm yarattığını ele alacağız.

Kimya ile Gelen Sakinlik: Antidepresanlar Ne Yapar?

Antidepresanlar, beynin kimyasal dengesini düzenleyerek özellikle serotonin, norepinefrin ve dopamin gibi nörotransmitterlerin düzeylerini etkiler. Bu düzenleme sayesinde, depresyonun en temel semptomları olan yoğun mutsuzluk, umutsuzluk, enerji eksikliği gibi belirtilerde azalma sağlanabilir. Ancak burada önemli olan nokta, bu ilaçların mucizevi bir “mutluluk hapı” olmadığıdır. Hisleri bastırabilir, keskin acıları küntleştirebilir ama insanın yaşadığı içsel boşluğu veya duygusal geçmişini silip süpürmez.

Kimi zaman bu ilaçlar, kişiyi hayata karşı “donuk” bir pencereye mahkûm edebilir. Duyguların ucunu törpüler, inişleri çıkışları azaltır. Ama bir başka deyişle, hayata karşı “buzlu camın” ardından bakıyormuş gibi hissettirebilir. Yani hayat devam eder, ama siz içeriden sadece silik gölgeleri izliyor gibi olabilirsiniz.

Toplumsal Yargı: Damgaların En Ağırı

Antidepresan kullanan bireylerin en büyük sınavlarından biri, yaşadığı ruhsal sıkıntılar değil; çevresinden gördüğü anlayışsızlıktır. Ne yazık ki, toplumumuzda hâlâ “akıl hastalığı” ya da “ilaç kullanımı” gibi kavramlara karşı büyük bir önyargı söz konusudur. İnsanlar, depresyon gibi görünmeyen hastalıkları anlamakta zorlanır ve bu yüzden “deli misin?”, “ne gerek var böyle şeylere?” gibi dışlayıcı tepkilerle yaklaşabilirler.

Bu nedenle, pek çok kişi antidepresan kullandığını gizlemeyi tercih eder. Sadece güven duyduğu birkaç yakınla paylaşır. Zira damgalanma korkusu, iyileşme sürecinin önündeki en büyük engellerden biridir. Oysa ki depresyon, kalp hastalığı gibi, şeker gibi; tedavi edilmesi gereken bir sağlık sorunudur.

Bir İlacın Sırtına Hayat Yüklenemez

Antidepresanlar, kimi zaman ayağa kalkmak için bir baston, kimi zaman düşmemek için tutunulan bir duvar olabilir. Ama şunu unutmamak gerekir: hiçbir ilaç, hayatı çekilebilir kılmaz. İçsel sancıyı tamamen ortadan kaldırmaz. Ruhsal iyileşme sadece ilaçlarla değil, iç görü, destek, terapi ve zamanla sağlanır.

İlaç, bir adım atmaktır. Ama yolu yürümek; kişinin kendi iç sesiyle, kendi karanlığıyla yüzleşmesini gerektirir. Ve bu süreçte, kişisel farkındalık, sosyal destek ve sabır hayati önem taşır.

Sonuç: Sessiz Kahramanlar ve Sessiz Acılar

Antidepresan kullanan herkes, dışarıdan bakıldığında normal bir hayat sürüyor gibi görünse de; aslında iç dünyasında büyük mücadeleler vermektedir. Bu mücadeleyi küçümsemek, hafife almak ya da alay konusu yapmak; sadece ruhsal şiddetin bir başka biçimidir.

Dolayısıyla yapılması gereken; yargılamak değil, anlamaya çalışmak, uzaklaşmak değil, destek olmaktır. Zira bir gün, herkesin ruhu bir yerlerde ağır gelebilir. O zaman, başkalarının gösterdiği anlayışı hatırlamak isteyebiliriz.

İnsanca yaşamak, bazen kırılgan olmaya da izin vermekle başlar. Ve bu kırılganlığın içinde, belki de en büyük güç saklıdır.

Abraham Lincoln’un, oğlunun Öğretmenine yazdığı mektup

“Öğrenmesi gerekli biliyorum; tüm insanların dürüst ve adil olmadığını, fakat şunu da öğret ona: Her alçağa karşı bir kahraman, her bencil politikacıya kendini adamış bir lider vardır.

HAYATI ISKALAMA LÜKSÜN YOK SENİN !

Bir aşk için yapabileceğin her şeyi yaptığına inanıyorsan ve buna rağmen hala yalnızsan, için rahat olsun. Giden zaten gitmeyi kafasına koymuştur ve yaptıkların onun dudağında hafif bir gülümseme yaratmaktan başka hiçbir işe yaramayacaktır.Sen kendini paralarken ,o her zaman bahaneler bulmaya hazırdır.Hani ağzınla kuş tutsan ‘Bu kuşun kanadı neden beyaz değil?’ diye bir soruyla bile karşılaşabilirsin.. iki ucu keskin bıçaktır bu işin (daha&helliip;)

“Kadınlar Hintli gibidir, öküze taparlar” cümlesini okuyunca kaseti bir iki defa başa sardım,tekrar okudum. Kadınlar için yapılmış en doğru eleştirilerden biri olmuş.Evet kadınlar öküz sever bunu kabul ediyorum.

Kadınların öküz sevdiğini kabul ettik etmesine ama bu cümle; kadınlara, öküz türündeki adamlara aşık oldukları için bir eleştiri olsada, erkeklerin bir kısmının öküze benzediğinin de itirafıdır. Peki erkeklerin bazılarını öküz sınıfına sokan özellikleri neler ? (daha&helliip;)

Gümüş renkli sabahlara uyandığında
İnce bir hasret uçuşmuyorsa eğer gözlerinde
Bu kendimdir diyerek
Bakabileceğin bir yüz yoksa aynalarda
Ayaklarından cesaret, yüreğinden merhamet akmıyorsa
Yürüdüğün yollara
Ve ne olmuşsa bir şekilde, bir yerlerinde hayatın, (daha&helliip;)