Değişen neydi ki ?

Bu gece devrilen kadehlerin sarhoşluğunda yüreğim. Yarım kalan bir tabloda, daha resmedilmemiş hayallere sevdalı, bir garip, yorgun, ürkek… Dönüp duran hatıralara inat hala atabilmesi bile ne kadar garip. Oysaki fırça izleri ne kadar derin, ne kadar acı verici ve ağır; tarifsizim…

Hatırlar mısın? Her şeyin başladığı o günlerde yedi rengi de barındırırdı sevgimiz; gözlerimizdeki pırıltılar dillendirirdi aşkımıza ait nameleri. “Bir gün biterse…” diye başladığım bütün cümleleri izin vermez sustururdu öpücüklerin. “Yeminler edilmiş, adaklar adanmış bir gelecek” derdin bizimkisi.

Peki değişen neydi şimdi? Değişen neydi ki terk etti sevdan yüreğimi? Değişen neydi ki o kadar kolay söyledin “Bendeki sen bitti!” diye. Düşünüyorum da, bu kadar kolay mıydı terk edip gitmeler, adına methiyeler dizilmiş sevgiler.